Rođen je 1959. godine u Velikoj Kladuši. Na samom početku agresije priključio se Armiji RBiH u odbrambeno-oslobodilačkom ratu, i imenovan je pomoćnikom načelnika općinskog Štaba za operativne poslove.

 

U toku afere u Agrokomercu Miljković je radio u ovom gigantu, ali je ubrzo našao zaposlenje u Štabu teritorijalne odbrane gdje se pokazala njegova stručna sposobnost za planiranje, organiziranje i po potrebi pokretanje vojnih aktivnosti u cilju odbrane Bosne i Hercegovine.

 

Aktivno se uključio u organizaciju odbrane domovine kroz animiranje velikokladuškog stanovništva i pripremanje zauzimanja pograničnih linija i položaja prema susjednoj Republici Hrvatskoj, gdje je već bila formirana tzv. Srpska autonomna oblast Krajina.

 

Završetkom rata, Miljković, koji je bio RVI 80 posto, povukao se iz vojske, ali je ostao aktivan u svim boračkim udruženjima.

 

Dženaza Nijaza Miljkovića obavit će se u nedjelju 29. novembra nakon podne namaza, ispred Gradske džamije u Velikoj Kladuši.

 

- Kao komandant sam imao ovlaštenja i obaveze u smislu izvještavanja pretpostavljene komande, a Fikret Abdić bio je kolektivni član Vrhovne komande.

 

Je li to bila neka jaka igra iz međunarodne zajednice da na sva moja izvještavanja i prijedloge komanda tada nije mogla ništa poduzeti? Došli su mi Fikretovi komandanti, a među njima i Latić, ali ja nisam podlegao njihovom utjecaju, nakon čega su oni zahtijevali da odstupim kako bi oni preuzeli komandu. Odbio sam to, uzeo svu dokumentaciju koju sam kao komandant imao i rekao im da me puste ili ću ih ubiti. Izašao sam ponijevši svoje stvari, a sa mnom još petnaestak ljudi s kojima sam se zaputio u Bužim na teritorij koji je držala 505. brigada - ispričao je Miljković za magazin STAV, prije tri godine.

 

Pobjegavši od "autonomije", Nijaz Miljković poveo je i određen broj vojnika, od čega je formiran odred koji je pridodat 505. bužimskoj brigadi i koji je dejstvovao u zoni njene odgovornosti. U julu 1994. godine Velikokladušani su osjetili potrebu da sve svoje jedinice koje su bile rasute spoje i oforme svoju brigadu koja pripada 5. korpusu ARBiH.

 

- Komandant korpusa Atif Dudaković imao je sluha za to. Vidio je da je to, na neki način, i političko pitanje. Jer, ako nema Kladušana da se bore za Veliku Kladušu, šta je onda to? A bilo je Kladušana koji su se borili za Bosnu i Hercegovinu i prvi su ustali protiv autonomije. Tako smo mi, po naredbi komandanta Dudakovića, pristupili formiranju 506. oslobodilačke brigade, koja je imala tri čete i vrlo malo ljudstva. Oformili smo komandu u rejonu Mrcelji kod škole i polahko s 505. brigadom zauzeli kladuške položaje i na kraju s njima prvi ušli u Veliku Kladušu 21. augusta 1994. godine.

 

Tada su brigadi počeli pristupati brojni Kladušani, te smo u novembru 1994. godine imali dva bataljona, od kojih je jedan držao područje centra grada, a drugi rejon Vrnograča. 506. brigada je imala veliki moral i želju da se bori protiv autonomije. Obični ljudi bili su zbunjeni i ubačeni u tu Fikretovu mašineriju, ali su polahko prilazili nama. Tako sam u operaciji Sana 95 imao oko 1.200 ljudi i krenuo u oslobađanje teritorije Sanskog Mosta. To je, pored borbe za oslobađanje Velike Kladuše, ujedno i najznačajniji doprinos velikokladuške brigade u borbi za slobodu Bosne i Hercegovine. U toj operaciji sam teško ranjen, a rat je ubrzo stao - tako je govorio Miljković.